Vicdan muhasebesini kim yapmalı?

Yorgunum,çook yorgun..
Yoruldum çok düşünmekten,kafam karmakarışık..Çözüm aramaktan,çözüm bulmaktan,çözüm bulupta uygulayamamaktan yoruldum..

Malum meseleyi biliyor okuyanlar,ne kavgalar ettim kendimle,ne fırtınalar yaşadım.Evet çok zormuş birini şikayet etmek..İdaredeki vatandaşa herşeyi anlattım,hemde bir haftada üç kez ziyaret ederek..Çoğu şeyden haberdar,ayrılan çocukların sorunlarının farkında fakat çözüm olarak düzelecek diyor.

Beklemedik,arkadaşlarla daha üst makamlara gittik.Derdimizi anlattık,dinlediler büyük incelikle..Çokta güzel çözümler sundular ama bizim vicdanımız araya girdi bu sefer..Keşke kolayca sıyrılıp çıksak bu kargaşadan ben ve oğluş..Evet belki bencillik diyeceksiniz ama başka çözüm yok.Asıl büyük çözüm var ama kimsenin vicdanı elvermiyor,cesaretimiz yok.O'nu gönderdiğimizde içimizde hep bir sızı olacak,hata mı ettik diye sorgulayacağız kendimizi..Belki doğrusu büyük çözümü uygulamak ama bundan emin değil çoğumuz..Allahım neyse doğrusu bizi ona yönelt diye dua ediyorum.Bir taraftanda olay bu şekilde kalırsa karşıdaki vatandaş zafer benim diyecek,hiçbir şey yapamadığımızı sanıp daha çok üstümüze gelecek,bilmiyorum..

Duygularımız o kadar karışık ki..Bugün arkadaşı aradım,kararınızı kesin verin bir daha da ebediyyen konuşmayın dedim:)Ben artık olumlu veya olumsuz bu vatandaşla ilgili konuşmak istemiyorum dedim.Onlara nazaran ben kesin kararlıyım aslında,bir arkadaş acaba öylemi olsa,böylemi yapsak diye çelişkiler içinde..İstiyorum diye başladı konuşma,arkasından kapatacağıma yakın telefonu,ya vicdan azabı duyarsam dedi.Bizim insaflı yüreğimiz elvermiyor biliyorum,ne kadar haklı olsakta,çocuklarımız ne kadar masum da olsa biz cesaret edemiyoruz sesimizi duyurmaya..Karşıdakine ceza alacak bir işlem yapmaya..Bakın kötülük bile diyemiyorum,ne yazsam diye düşünüyorum kötülük yerine..

Sizce biz daha vicdan muhasebesi mi yapalım,ya da O'na mı bu sorgulamayı yaptıralım??